عوارض بیماری پنجم در بزرگسالان و زنان باردار

عفونت پاروویروس یک بیماری شایع و بسیار مسری در دوران کودکی است. به دلیل بثورات مشخص صورت که ایجاد می شود، گاهی آن را بیماری گونه های سیلی خورده می نامند. عفونت پاروویروس به عنوان پنجمین بیماری شایع دوران کودکی است که با بثورات مشخص می شود.

چه عواملی باعث بیماری پنجم می شوند؟

پاروویروس B19  باعث بیماری پنجم می شود. این ویروس موجود در هوا از طریق بزاق و ترشحات تنفسی در بین کودکانی که در دوره ابتدایی هستند، شیوع پیدا می کند.

این بیماری در فصل های زیر شایع تر است:

• اواخر زمستان
• بهار
• اوایل تابستان

با این حال، می تواند در هر زمان و در میان افراد در هر سنی شیوع پیدا کند.

علائم بیماری پنجم

علائم بیماری پنجم معمولاً خفیف است و ممکن است شامل موارد زیر شود:

• تب
• آبریزش بینی
• سردرد
• راش (بثورات جلدی) که می توانید روی صورت و بدن خود بثورات را مشاهده کنید.

ممکن است بثورات قرمزی در صورت به نام بثورات “صورت سیلی خورده” ایجاد شود. این بثورات شناخته شده ترین ویژگی بیماری پنجم است. این علامت در کودکان شایعتر از بزرگسالان است.

برخی افراد ممکن است چند روز بعد بر روی سینه، کمر، باسن یا بازوها و پاها بثورات دوم پیدا کنند. این علائم ممکن است به خصوص در کف پا همراه با خارش باشد. شدت آن می‌تواند متفاوت باشد و معمولاً طی هفت تا 10 روز از بین می رود، اما ممکن است برای چندین هفته ادامه داشته باشد.

علت جوش زدن روی بازو چیست؟

همچنین درد و التهاب و تورم مفاصل نیز ممکن است وجود داشته باشد که به آن سندرم پلی آرتروپاتی می گویند. این بیماری در بزرگسالان، به ویژه زنان بیشتر دیده می شود. برخی از بزرگسالان مبتلا به بیماری پنجم ممکن است فقط درد در مفاصل دست، پا یا زانو را تجربه کنند و علائم دیگری نداشته باشند. درد مفصل معمولاً 1 تا 3 هفته طول می کشد، اما ممکن است ماه ها یا بیشتر ادامه داشته باشد و معمولاً بدون مشکل طولانی مدت از بین می رود.

بیماری پنجم در بزرگسالان

بسیاری از بزرگسالان دارای آنتی بادی هایی هستند که به دلیل قرار گرفتن در معرض این ویروس در دوران کودکی ایجاد شده است و در نتیجه از ابتلا به بیماری پنجم در امان می مانند. هنگام ابتلا به بیماری پنجم در بزرگسالی، علائم می تواند شدید باشد.

اگر فردی در حین بارداری به بیماری پنجم مبتلا شود، خطرات جدی از جمله کم خونی مزمن برای نوزاد متولد نشده شما وجود دارد. برای کودکان با سیستم ایمنی قوی، بیماری پنجم یک بیماری خفیف است که بندرت عواقب پایدار به همراه دارد.

در حالی که بیماری پنجم معمولاً کودکان را درگیر می کند، ممکن است در بزرگسالان نیز بروز کند. مانند کودکان، بیماری پنجم در بزرگسالان تقریباً همیشه خفیف است وعلائم آن شامل درد و تورم مفصلی است.

ممکن است بثورات خفیف ایجاد شود، اما بثورات پوستی همیشه وجود ندارد. برخی از بزرگسالان مبتلا به بیماری پنجم هیچ علائمی را تجربه نمی کنند.

درمان این علائم به طور معمول تجویز داروهای مسکن درد مانند تیلنول و ایبوپروفن است. این داروها می توانند به کاهش تورم و درد مفاصل کمک کنند. علائم معمولاً طی یک یا دو هفته بهبود می یابند، اما ممکن است چندین ماه نیز ادامه داشته باشند.

بزرگسالان به ندرت با مشکلات بیماری پنجم مواجه می شوند. زنان باردار و بزرگسالان دارای سیستم ایمنی ضعیف یا کم خونی مزمن در صورت ابتلا به بیماری پنجم ممکن است عوارضی را تجربه کنند.

بیماری پنجم در دوران بارداری

بیشتر افرادی که با ویروس عامل بیماری پنجم تماس داشته اند و کسانی که بعداً به عفونت مبتلا می شوند، مشکل جدی نخواهند داشت. طبق مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، تقریباً 50 درصد از زنان باردار در برابر ویروس ایمن هستند، بنابراین حتی اگر در معرض بیماری قرار بگیرند، به بیماری پنجم مبتلا نخواهند شد.

در کسانی که ایمنی ندارند، قرار گرفتن در معرض بیماری به معنای بیماری خفیف است. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد مفصل
• تورم
• بثورات خفیف

جنین در حال رشد بعید است تحت تأثیر قرار گیرد، اما ممکن است مادر این بیماری را به فرزند متولد نشده خود منتقل کند.

در موارد نادر، جنینی که مادرش به پاروویروس B19 مبتلا شده است، می تواند دچار کم خونی شدید شود. این شرایط ساختن گلبول های قرمز خون را برای جنین در حال رشد دشوار می کند و می تواند منجر به سقط جنین شود.

سقط جنین ناشی از بیماری پنجم معمول نیست. کمتر از 5 درصد از زنان بارداری که به بیماری پنجم مبتلا می شوند، جنین خود را از دست می دهند. سقط جنین معمولاً در سه ماهه اول بارداری اتفاق می افتد.

هیچ درمانی برای بیماری پنجم در دوران بارداری وجود ندارد. با این حال، پزشک شما احتمالاً موارد زیر را برای بیمار باردار خود در نظر بگیرد:

• ویزیت های بیشتر قبل از تولد
• سونوگرافی های بیشتر
• آزمایش خون منظم

حساسیت و خارش پوست در دوران بارداری

عوارض جانبی بیماری پنجم

بیماری پنجم معمولاً در کودکان و بزرگسالانی که سالم هستند خفیف می باشد. اما برای برخی افراد، عفونت پاروویروس B19 می تواند عوارض جدی مانند کم خونی مزمن ایجاد کند که نیاز به مداخله پزشکی داشته باشد.

اگر سیستم ایمنی ضعیف ناشی از سرطان خون، سرطان، پیوند اعضای بدن یا عفونت HIV داشته باشید، ممکن است در معرض عوارض جدی بیماری پنجم باشید.

آیا بیماری پنجم واگیردار است؟

پاروویروس B19- که باعث بیماری پنجم می شود- از طریق ترشحات تنفسی، مانند بزاق، خلط یا مخاط بینی، در هنگام سرفه یا عطسه فرد آلوده گسترش می یابد. بیماری در صورت بروز تب و  یا علائم سرماخوردگی و قبل از ایجاد بثورات یا درد و تورم مفصلی بیشتر سرایت پیدا می کند. بعد از بروز بثورات پوستی به احتمال زیاد سرایت آن کاهش می یاید، بنابراین بازگشت به محل کار یا مدرسه برای شما یا فرزندتان معمولاً بی خطر است.

بیماری افراد مبتلا به بیماری پنجم که سیستم ایمنی ضعیفی دارند ممکن است برای مدت زمان طولانی تری مسری باشد.

پاروویروس B19 می تواند از طریق خون یا فرآورده های خونی نیز گسترش یابد. زن بارداری که به پاروویروس B19 آلوده است می تواند ویروس را به کودک خود منتقل کند.

پس از بهبودی از بیماری پنجم، بدن شما در مقابل این ویروس ایمن می شود که به طور کلی شما را در برابر عفونت پاروویروس B19 در آینده محافظت می کند.

پیشگیری از بیماری پنجم

هیچ واکسن یا دارویی وجود ندارد که بتواند از عفونت پاروویروس B19 پیشگیری کند. با کارهای زیر احتمال آلوده شدن و یا آلوده کردن دیگران را می توانید کاهش دهید:

• دستها را به طور منظم، حداقل به مدت 20 ثانیه، با آب و صابون بشویید
• هنگام سرفه یا عطسه دهان و بینی خود را بپوشانید
• چشم، بینی یا دهان را لمس نکنید
• از تماس نزدیک با افراد بیمار خودداری کنید
• در هنگام بیماری در خانه بمانید

به محض بروز بثورات، بیماری دیگر مسری نیست. بنابراین، معمولاً بازگشت به محل کار یا بازگشت فرزندتان به مدرسه بی خطر است.

کادر درمان باردار باید در مورد خطرات احتمالی برای کودک خود آگاهی داشته باشند و این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارند. همه کادر درمان باید از روش های کنترل دقیق عفونت برای جلوگیری از شیوع پاروویروس B19 پیروی کنند.

درمان بیماری پنجم

بیماری پنجم معمولاً خفیف است و خود به خود برطرف می شود. کودکان و بزرگسالانی که بدون علائم شدید هستند، معمولاً به طور کامل بهبود می یابند. درمان معمولاً تسکین علائمی مانند تب، خارش و درد و تورم مفصل است.

افرادی که دچار علائم مزمن هستند باید حتماً به پزشک پوست یا داخلی مراجعه کنند.