کفگیرک

کفگیرگ چیست؟

دمل ها عفونت های باکتریایی هستند که در زیر پوست و در نزدیکی یک فولیکول مو تشکیل می شوند. کفگیرگ دسته ای از دمل هاست که سر های چرکی متعددی دارند. همچنین، این سر ها دردناک، حساس به لمس و عامل ایجاد عفونتی شدید هستند که می تواند از خود یک جای زخم باقی بگذارد. کفگیرک، عفونت استافیلوکوکی پوست نیز نامیده می شود.

تمایز دادن یک کفگیرک از دیگر مشکلات پوستی

آشکار ترین علامت اولیه یک کفگیرگ، وجود توده ای قرمز و تحریک پذیر در زیر پوست می باشد. لمس کردن این توده می تواند با درد همراه باشد. همچنین، اندازه چنین توده هایی از یک عدس تا قارچی با اندازه متوسط متغییر است.

ظرف چند روز همزمان با اینکه این توده به سرعت پر از چرک می شود، اندازه آن نیز افزایش می یابد. این توده در نهایت یک سر با رنگ سفید مایل به زرد تشکیل داده که از آن چرک تخلیه می شود. امکان دارد، نواحی اطراف آن نیز متورم شوند.

دیگر علائم این اختلال شامل موارد زیر می شوند:

خارش قبل از پدیدار شدن توده

درد های جسمانی

خستگی

تب و لرز

ضخیم شدن پوست یا تخلیه ترشحات

چرک معمولا ظرف یک روز پس از تشکیل شدن کفگیرک پدیدار می شود.

عوامل کفگیرک چیست؟

یک کفگیرک معمولا هنگامی تشکیل می شود که باکتری استافیلوکوکوس اورئوس وارد فولیکول های مو می شود. این باکتری ها تحت عنوان استف نیز نامیده می شوند. خراشیدگی ها و دیگر شکستگی های پوستی ورود باکتری و ایجاد عفونت توسط آن را آسان می کنند. این پدیده می تواند به ایجاد دمل ها یا کفگیرک های پر از چرک و مایع منجر شود.

نواحی مرطوب بدن به طور ویژه ای مستعد ابتلا به این عفونت هستند زیرا باکتری در این نواحی رشد می کند. کفگیرک ها معمولا بر روی پشت گردن، شانه ها یا ران یافت می شوند. آن ها همچنین می توانند بر روی صورت، گردن، زیر بغل، باسن یا هر ناحیه دارای تعریق یا در معرض ساییدگی نیز پدیدار شوند.

عوامل خطر ابتلا به کفگیرک چیست؟

داشتن ارتباط نزدیک با فرد مبتلا به کفگیرک احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. عوامل زیر نیز خطر ابتلا به کفگیرک را افزایش می دهند:

بهداشت ضعیف

دیابت

ضعیف بودن سیستم ایمنی

درماتیت یا التهاب پوست

بیماری کلیوی

بیماری کبدی

تراشیدن مو ها و دیگر فعالیت هایی که سبب شکسته شدن پوست می شوند

کفگیرک چگونه تشخیص داده می شود؟

اغلب، پزشک با مشاهده کردن پوست فرد می تواند کفگیرک را تشخیص دهد. علاوه بر آن، ممکن است برای انجام آزمون های آزمایشگاهی یک نمونه از چرک برداشته شود.

پیگیری زمان ابتلای خود به کفگیرک ضروری است. در صورت دوام داشتن کفگیرک برای مدتی بیش از 2 هفته، این مطلب باید به پزشک اطلاع داده شود. همچنین، سابقه ابتلا به علائم یکسان در گذشته باید با پزشک مطرح شود.

در صورتی که فرد مدام به کفگیرک ها ابتلا یابد، این پدیده می تواند نشانه ای از بیماری های دیگر مانند دیابت باشد. امکان دارد، پزشک جهت بررسی سلامت کلی بیمار به تجویز آزمایش های خون یا ادرار تمایل داشته باشد.

کفگیرک چگونه درمان می شود؟

چندین روش درمانی ممکن برای کفگیرک وجود دارند. در درجه اول، ضروری است تا کفگیرک بیمار ارزیابی شود:

آیا بزرگ تر از 5 سانتی متر است؟

آیا بر روی صورت، نزدیک به بینی یا چشم های فرد می باشد؟

آیا نزدیک به ستون فقرات است؟

آیا این اختلال به سرعت تشدید شده است؟

آیا بیش از 2 هفته بدون بهبود یافتن باقی مانده است؟

در صورتی که پاسخ به هر کدام از سوالات بالا بلی باشد فرد باید با پزشک ملاقات کند زیرا عفونت او می تواند به مشکلات جدی تری ختم شود.

درمان پزشکی کفگیرک

پزشک یک یا بیش از یکی از روش های درمانی زیر را برای درمان کفگیرک استفاده می کند:

آنتی بیوتیک ها: این دارو ها به صورت خوراکی مصرف شده و یا به صورت موضعی بر روی پوست اعمال می شوند.

مسکن ها: دارو های مسکن بدون نسخه معمولا کافی هستند.

صابون های ضد باکتریایی: این صابون ها می توانند به عنوان بخشی از روند پاکسازی روزانه فرد توصیه شوند.

جراحی: امکان دارد، پزشک کفگیرک های عمیق یا بزرگ را به وسیله یک نیدل (سوزن) یا اسکالپل (نوعی تیغ جراحی) تخلیه کند.

فرد هرگز نباید سعی کند خود یک کفگیرک را تخلیه کند. در این کار خطر انتشار عفونت و همچنین امکان آلوده شدن جریان خون وجود دارد.

مراقبت خانگی کفگیرک

برای تسکین درد، تسریع بهبودی و کاهش خطر انتشار عفونت باید موارد زیر را انجام داد:

یک پارچه تمیز، گرم و مرطوب را چندین بار در روز بر روی کفگیرک قرار دهید. پارچه را در هر بار به مدت 15 دقیقه بر روی آن نگه دارید. این کار به تخلیه سریع تر کفگیرک کمک می کند.

پوست خود را با استفاده از صابون ضد باکتریایی تمیز نگه دارید.

در صورت انجام جراحی، پانسمان های خود را به صورت متداول عوض کنید.

پس از لمس کفگیرک دست های خود را بشویید.

چشم انداز بلند مدت این بیماری چیست؟

به طور کلی، کفگیرک ها به درمان های پزشکی به خوبی جواب می دهند. در برخی موارد، امکان دارد بدون مداخله پزشکی نیز بهبود یابند.

اولین عفونت می تواند به ایجاد عفونت های مکرر در آینده منجر شود. در صورت بروز این پدیده باید با پزشک ملاقات شود. چنین موردی می تواند نشانه یک مشکل سلامتی جدی تر باشد.

پیشگیری از کفگیرک

رعایت بهداشت مناسب خطر ابتلا به کفگیرک را کاهش می دهد. باید از نکات پیشگیرانه زیر پیروی کرد:

دست های خود را قبل از خوردن غذا و پس از دستشویی رفتن بشویید.

جهت عاری نگه داشتن پوست از باکتری ها به صورت متداول دوش بگیرید.

از فشار دادن به دمل ها یا خاراندن هر گونه شکستگی پوستی خودداری کنید.

لباس ها، ملحفه ها و حوله های خود را به صورت متداول در آب داغ بشویید.

در صورت تصور بر ابتلا به یک بیماری مزمن یا دیگر مشکلات پوستی که می توانند سبب شکسته شدن پوست شوند، با یک پزشک ملاقات کنید.