علائم خوب شدن مولوسکوم قارچی یا زگیل های آبکی

مولوسکوم قارچ یک عفونت پوستی فراگیر و متداول در بین بیماران است که به راحتی از فرد درگیر به فرد دیگر منتقل می شود. در اثر این بیماری، گره ها و پاپول هایی بزرگ و شبیه به جواهر بر روی پوست شکل می گیرند. علاوه بر توضیح این بیماری درباره ی علائم خوب شدن مولوسکوم نیز صحبت شده است.

ویروس بیماری مولوسکوم قارچ (MCV) در اکثر اوقات کودکان زیر 15 سال را تحت تاثیر قرار می دهد. این پاپول ها عموما دردی را برای افراد ایجاد نمی کنند و نیازی به خاراندن آن ها نیست. این زخم های جواهرگونه می توانند هر بخشی از بدن را تحت تاثیر قرار دهند اما در اکثر مواقع بخش هایی نظیر شکم، دست ها و پاهای افراد دچار مولوسکوم قارچ می شوند. این بیماری معمولا بدون نیاز به درمان خاصی و پس از طی شدن دوره 6 تا 12 ماهه از بین می رود و هیچ اثری از پاپول های روی بدن باقی نخواهد ماند. با این حال در برخی موارد، درمان آن 4 سال طول می کشد.

از آنجایی که اکثر مردم به دنبال مشاوره با پزشکان متخصص پوست و کسب اطلاعات نیستند، دلیل بروز مولوسکوم قارچ در خود یا کودکان خود را نمی دانند. انجام مراحل درمانی می تواند از پیشرفت این زگیل های آبکی جلوگیری کند، با این حال عموما به درمان و دخالت نیازی نیست و این شرایط پوستی بدون دخالت و در گذر زمان از بین می رود.

علائم مولوسکوم قارچی پوست

برای اکثر افراد، علائم مربوط به این بیماری بر روی پوست رخ می دهند. پس از عفونت و آلودگی اولیه به این بیماری، حدود 7 روز الی 6 ماه طول می کشد تا شاهد پدیدار شدن علائم بیماری و پاپول های بر روی پوست باشیم.

آکادمی تخصصی پوست در آمریکا اعلام کرده است که معمولا 7 هفته پس از آلودگی اولیه بیمار به مولوسکوم قارچی ،پوست زخم شده و پاپول های مربوط به آن بر روی پوست ظاهر می شوند. این پاپول ها کوچک، محکم، به رنگ صورتی، گرد، مروارید گونه و زگیل مانند هستند که بر روی پوست در نواحی مختلف بدن ظاهر می شوند؛ به این دلیل است که گاهی آن را زگیل های آبکی می نامند.

این پاپول ها معمولا 1 تا 5 میلی متر طول دارند و مرکز آنها نیز روشن و متمایزتر است. این بیماری قارچی معمولا در بخش هایی از بدن رخ می دهند که پوشیده نمی شوند و از جمله آن ها می توان به صورت، دست ها و پاها اشاره کرد. امکان دیده شدن این علامت ها بر روی سینه و شکم نیز وجود دارد.

این بیماری قارچی از طریق رابطه جنسی نیز انتقال می یابد که پس از آلودگی فرد به آن، علامت ها و پاپول ها در بخش تناسلی، کشاله ران، زیر شکم و بین زانوها پدیدار خواهند شد. این علامت ها معمولا در اندازه کوچک شکل گرفته و در لایه بیرونی پوست باقی می مانند؛ اما می توانند به سایر بخش های پوست در نواحی مختلف بدن نیز پخش شوند.

برخی از این زگیل های آبکی دارای یک نقطه سفید و کوچک در میانه خود هستند که همچون جوش های صورت امکان باز شدن آن ها و خروج یک مایه از درونشان وجود دارد. ممکن است از بخش وسط این مولوسکوم ها خون نیز خارج شود.

اکثر افراد با بیماری قارچی پوست معمولا حدود 20 پاپول را در پوست خود خواهند دید، اما در برخی افراد این عدد به بالایی 100 تا نیز می رسد. اگر تعداد این زخم های پوستی خیلی زیاد است و یا اندازه آن ها از 5 میلی متر بیشتر شده حتما به پزشک متخصص پوست مراجعه کرده و از آن ها مشاوره بخواهید، چرا که ممکن است مشکل از سیستم ایمنی بدن شما باشد و نیاز به درمان داشته باشید.

پس از حدود 6 تا 12 هفته، این زخم های پوستی کم کم ناپدید شده و از بین می روند و روند بهبود آغاز می شود. معمولا ممکن است علامت های کوچکی از برخی مولوسکوم های ناپدید شده بر روی پوست باقی بماند؛ اما معمولا پس از طی کردن دوران بهبود، اثری از این زخم های قارچی بر روی پوست افراد نخواهد بود.

پس از یک سال یا گذشت زمان بیشتری ممکن است علی رغم درمان و از بین رفتن زخمها، مولوسکوم ها و زخم های بیشتری در بخش های مختلف بدن شما شکل گیرند. اما زمانی که تمامی این زخم ها کاملا ناپدید شوند احتمال بازگشت آن ها به پوست شما بسیار کم است. در برخی موارد نادر، این بیماری ممکن است تا سال ها مقاومت کند.

علل بروز مولوسکوم قارچی در پوست

این بیماری می تواند از طریق تماس مستقیم یا نزدیک با یک فرد آلوده که معمولا تماس پوست با پوست در اثر نزدیکی جنسی می باشد؛ از فردی به فرد دیگر منتقل شود. همچنین امکان پخش شدن آن در بخش های مختلفی از بدن نیز وجود دارد. استفاده از لوازم شخصی فرد آلوده نظیر حوله و لیوان نیز می تواند منجر به انتقال بیماری مولوسکوم قارچ پوستی شود.

اکثر افراد در مقابل ویروس این بیماری مقاوم هستند و احتمال آلوده شدن آن ها به این بیماری بسیار کم است مگر اینکه به دلیل ضعف سیستم ایمنی خود دچار مشکل و آلودگی شوند. این ویروس تا زمانی که علائم و نشانه های آن بر روی پوست باقی مانده باشد واگیر دار است و می تواند افراد را مورد هدف قرار دهد. این زگیل های آبکی در بین کودکان متداول است؛ اما چون معمولا نوع خوش خیم آن در کودکان بروز می کند نیازی به غیبت از مدرسه و یا در پیش گرفتن درمان های پیچیده و سنگین پزشکی نیست.

زگیل های آبکی در چه افرادی بیشتر دیده می شود؟

با اینکه ممکن است هر فردی به این زگیل های آبکی دچار شود، ولی برخی افراد در مقایسه با عموم مردم در معرض خطر بیشتری قرار دارند. از جمله این افراد می توان به موارد زیر اشاره داشت:

• کودکان زیر 10 سال (برای اطلاع از علل و درمان جوش های آبکی در کودکان کلیک کنید)
• افرادی که در آب و هوای استوایی زندگی می کنند
• افرادی که در ورزش هایی که تماس پوستی زیادی دارد نظیر کشتی شرکت می کنند
• هر کسی با سیستم ایمنی ضعیف
• افرادی که از درماتیک آتوپیک رنج می برند

بهترین روش درمان مولوسکوم

مشاورات پزشکی همیشه در این شرایط ضروری نیستند؛ چرا که این بیماری باید دوره خود را طی کرده و کم کم از بدن فرد آلوده خارج شود. اگر برخی افراد دچار لکه و زخم هایی بزرگ بر روی صورت یا گردن شده باشند؛ یا یک مشکل پوستی قبلی در آن ها وجود داشته باشد و یا اینکه از پیشرفت بیشتر بیماری هراس دارند؛ بهتر است حتما به پزشک متخصص پوست مراجعه کرده و به دنبال مراحل درمانی و کنترل کننده باشند. از جمله راه های درمانی مولوسکوم قارچی پوست می توان به موارد زیر اشاره داشت:

1- کورتاژ

در این روش از یک ابزار قاشق گونه استفاده می شود و آن را بر روی زخم های پوست می کشند و این کار در حالت بی حسی موضعی انجام می شود تا درد زیادی به سراغ بیمار نیاید.

2- کرایوتراپی

در این روش از یک اسپری مایع فشرده شده جهت فریز کردن پاپول های روی پوست استفاده می شود. در این روش هر زخم پوستی تا 10 ثانیه و یا تا زمانی که یک لایه یخ روی آن ایجاد شود سرما می بینند. در این روش گاهی اوقات به چند جلسه درمانی نیاز خواهد بود.

3- دیترمای

در این روش از یک دستگاه الکتریکی حرارتی استفاده می شود تا زگیل های آبکی روی پوست را در حالت بی حسی موضعی بسوزانند و از بین ببرند.

4- لیزر تراپی

در این روش از تشعشعات باریک اما بسیار قدرمند و پر انرژی نوری استفاده می شود تا به درمان بیماری بپردازد.

5- درمان شیمیایی

پزشک متخصص در این روش یک ابزار پزشکی تیز و فلزی را وارد مولاسکا و پاپول ها می کند تا آن ها را از بین ببرد. این زخم ها سرانجام از بین رفته و محتویات آن ها خارج می شوند. درمان شیمیایی معمولا منجر به باقی ماندن اثرات ضخم بر روی پوست می شوند و گفته می شود تا حدی دردناک خواهد بود.

اگر در اطراف پاپول ها درماتیس یا اگزما رخ دهد، پزشک معالج ممکن است یک کرم هیدروکورتیزین، یک دارو جهت رهایی بیمار از خارش و یا استرویدهای خاصی را به بیمار تجویز کند. این موارد به بخش هایی که با درمیتیس مواجه هستند زده می شوند نه پاپول های بیماری قارچی.

هر کسی که سیستم ایمنی بدنش ضعیف هست نیاز به درمان ویژه تحت نظر پزشکان دارد، چرا که این موضوع فاکتوری خطرساز در بین بیماران پوستی مولوسکوم قارچی به شمار می رود. این زگیل ها (MCV) تا آخر عمر در بدن شما باقی نمی ماند و امکان بازگشت دوباره آن به بدن بیماری که بهبود یافته، وجود ندارد. وقتی از بین برود، احتمال بازگشت آن بسیار پایین است، مگر اینکه دوباره با فرد آلوده ای در تماس قرار گیرید.

6- انواع پماد برای درمان مولوسکوم کنتاژیازوم

معمولاً  پزشکان ممکن است پمادهای زیر را برای درمان مولوسکوم پیشنهاد می کنند و نظر پزشک در استفاده از پمادهای زیر ضروری است:

• پماد رتینوئید
• پماد Imiquimod
• سایر پمادهای موضعی نظیر تازاروتن

راه های پیشگیری از ابتلا

در زمینه احتیاط برای جلوگیری از بروز بیماری MCV نیز راهکارها و ترفند هایی وجود دارد که در ادامه به بیان تک تک آن ها میپردازیم:

• رعایت بهداشت مناسب دست ها، به خصوص اگر در خانه خود فردی آلوده به ویروس MCV دارید.
• در صورتی که امکان برخورد و تماس پوستی با دیگر افراد وجود دارد، سطح مناطقی از بدن که بر روی آن ها مولاسکا یا پاپول وجود دارد را بپوشانید. به عنوان مثال از شلوارهای بلند و لباس هایی با آستین بلند و ضخیم استفاده کنید.
• از ورزش هایی که به تماس بدنی زیادی نیاز دارند جلوگیری کنید. از جمله این ورزش ها می توان به کشتی، راگبی و جودو اشاره کرد.
• پاپول های روی پوست را دست نزنید و هرگز آنها را نخارانید. پس از دست زدن به آن ها هر فرد باید دست های خود را آب گرم و صابون به خوبی بشورد.
• مناطق آلوده پوست خود به بیماری MCV را تیغ نزنید چرا که می تواند منجر به آلودگی و عفونت پوستی شود و بیماری را به محیط پخش کند.
• لوازم شخصی خود نظیر لباس، حوله و برس های مو را با کسی که MCV دارد به اشتراک نگذارید.

آیا مولوسکوم خطرناک است؟

با این که پاپول ها معمولا دردناک نیستند و نیاز به خاراندن آن ها نیست، ممکن است شرایط دیگر و مشکل سازی ایجاد شوند. ممکن است اگزما در اطراف مولاسکا و پاپول های پوستی ایجاد شود که در نهایت منجر به خارش، ورم و گاهی اوقات درد در بیماران می شود. اگزما می تواند منجر به خاراندن شده و ریسک عفونت و پخش شدن ویروس بر روی بدن و در اطراف بیمار را بالا برد و سرعت بهبود بیمار را کاهش خواهد داد.

دست زدن و یا خاراندن این پاپول های روی پوستی می تواند منجر به عفونت باکتریایی یا خارش بیشتر شود. پزشک معالج ممکن است در این شرایط آنتی بیوتیک های مختلف را به بیمار تجویز کند. در افرادی با سیستم ایمنی ضعیف نیز، ممکن است برخی مشکلات و عوارض خاص به وجود آیند. این موضوع می تواند به خاطر وجود بیماری هایی نظیر اچ آی وی، شیمی درمانی و یا استفاده از داروهای خاص باشد.

ممکن است در برخی موارد اثر پاپول و زخم های پوستی حتی پس از بین رفتن بیماری قارچی پوست نیز بر روی بدن انسان به خصوص افرادی با پوست سفید باقی بماند. ماندن اثر زخم ها در صورت بروز عفونت در حین بیماری، بیشتر اتفاق می افتد.

بیماران بزرگسال مبتلا به مولوسکوم باید تا زمانی که بیماری و پاپول های پوستی به شکل کامل از بین نرفته اند از تماس بدنی با افراد دیگر خودداری کنند. کاندوم ها محافظت کامل و مناسبی برای پخش MCV و ویروس آن نیستند چرا که ویروس این بیماری می تواند از مناطقی از بدن که توسط کاندوم پوشیده نشده اند به راحتی منتقل شوند.

در استخرهای شنا معمولا بیماری MCV به خاطر لوازم و چیزهایی که خارج از استخر به اشتراک گذاشته می شوند منتشر می شود که از جمله آن ها می توان به بورد های قایق سواری و حوله های مشترک اشاره کرد. قبل از شنا کردن باید پاپول و مولاسکاها را با بانداژهای محکم و ضخیم ببندید.

علائم خوب شدن مولوسکوم قارچی

در مجموع بیماری مولوسکوم قارچی پوست یک بیماری شدید و خطرناک نیست. در حالت عمومی این بیماری در طول زمان و دوره 6 الی 12 ماهه از بدن فرد خارج می شود. با این حال همچون هر شرایط بیماری دیگری، بهتر است جهت جلوگیری از بروز آن و یا کم کردن سرعت پیشرفت آن اقدامات لازم را انجام داده و یا با پزشکان متخصص مشورت کنید. علاوه بر این در صورت ندیدن علائم خوب شدن مولوسکوم و بیشتر شدن شدت علائم بیماری مولوسکوم قارچ پوست، بهتر است حتما به پزشک پوستی مراجعه نمایید.