علائم و راه های تشخیص بیماری خود ایمنی پوستی لوپوس

برخی افراد با نوعی بیماری خود ایمنی پوستی خاص با نام لوپوس اریتماتوز جلدی دست و پنجه نرم می کنند.

ممکن است برای شما هم این سؤال وجود داشته باشد که عاقبت بیماری لوپوس چیست؟ بیماری های خود ایمنی پوستی مربوط به لوپوس منجر به بروز جوش و زخم ها (ضایعات پوستی) می شوند. این زخم و نشانه های پوستی بیشتر در نواحی از بدن نمایان می شوند که به نور خورشید به آن ها می تابد؛ همچون صورت، گوش ها، گردن، دست ها و پاهای بیمار.

تشخیص بیماری لوپوس

یک متخصص پوست، پزشکی است که در زمینه مراقبت های ویژه پوستی تخصص دارد و می تواند جوش ها و ضایعات پوستی ناشی از لوپوس را درمان کند. او ابتدا بافت پوستی یا ضایعات مورد نظر را در زیر میکروسکوپ بررسی می کند تا مشخص شود آیا این جوش ها در اثر لوپوس است یا خیر. به پروسه گرفتن نمونه ای از بافت ضایعات پوستی جهت آزمایش ، بیوپسی می گویند.

تشخیص بیماری لوپوس از روی آزمایش خون

پزشک معالج به معاینه بخش های مختلف از پوست می پردازد و در مورد تاریخچه سلامتی و بیماری های خانوادگی از شما سوالاتی خواهد پرسید. همچنین نمونه های خون و ادرار و در صورت نیاز بیوپسی از بیمار گرفته می شود.

آیا بیماری لوپوس خطرناک است؟

در چنین شرایطی ، ممکن است علائم فرد در الگو های نامنظم و غیر قابل پیش بینی ظاهر شده و از بین بروند. در صورت درمان نشدن ممکن است این علائم تا ماه ها باقی بمانند و از روی پوست ناپدید نشوند.

معمولا قرار داشتن در معرض آفتاب می تواند جوش ها و ضایعات پوستی را تحریک کند و شاهد بیرون ریختن پوست فرد باشیم. لوپوس جلدی ممکن است افرادی با سنین مختلف و از هر جنسیتی را تحت تاثیر خود قرار دهد. با این حال بیشتر در بین بانوان ۲۰ الی ۵۰ ساله رایج است.

 آیا بیماری لوپوس واگیردار است؟

خوشبختانه لوپوس توانایی انتقال بین فردی را نداشته و واگیر دار نیست.

برای کنترل کردن لوپوس و تاثیرات آن بر روی مفاصل و ارگان های داخلی باید به شکل سالانه آزمایش ادرار و خون از فرد گرفته شود. در صورتی که لوپوس بر روی مفاصل و ارگان های بدن اثر گذاشته باشد ، پزشک معالج شما را به یک متخصص خود ایمنی معرفی خواهد کرد.

انواع لوپوس جلدی

سه نوع اصلی از لوپوس جلدی وجود دارد که عبارتند از : حاد ، نیمه حاد و مزمن. ممکن است یک فرد به شکل همزمان با بیش از یک نوع آن دست و پنجه نرم کند.

لوپوس جلدی خفیف

مشکل لوپوس جلدی حاد معمولا نشانه ای از لوپوس اریتماتوز سیستمیک است که یک نوع التهاب به شمار رفته و در کل بدن به وجود می آید.

زخم مرتبط با لوپوس جلدی حاد در یک الگوی خاص و قابل تشخیص پروانه ای ظاهر می شود که در ناحیه گونه ها و بینی پخش خواهد شد. این جوش ها تخت ، قرمز و همراه با خارش هستند و پس از قرار گرفتن در معرض آفتاب پدیدار می شوند. گاهی اوقات نیز امکان دارد زخم های مذکور در نواحی دیگری از بدن نظیر دست ها یا پا ها ظاهر شوند.

جوش های صورت معمولا با دیگر مشکلات پوستی دیگر اشتباه گرفته می شوند: نظیر روزاسه (rosacea)، نوعی اختلال که منجر به قرمزی صورت افراد می شود ، و پسوریازیس (psoriasis) که عامل ایجاد جوش ها و ضایعات در نواحی مختلف بدن افراد است.

لوپوس جلدی نیمه حاد (Subacute Cutaneous Lupus)

مشکل لوپوس جلدی نیمه حاد می تواند نشانه ای از لوپوس سیستمیک باشد اما این احتمال نیز وجود دارد که به تنهایی ایجاد شود. در بیشتر اوقات، ضایعات پوستی مرتبط با آن خارشی به همراه ندارند و یا دردناک نیستند اما در موارد نادر ممکن است پس از بهبود یافتن ، زخم ناشی از آن ها بر روی پوست باقی بماند.

افراد ممکن است ضایعات پوستی خاصی را که مرتبط با لوپوس جلدی نیمه حاد است در بدن خود مشاهده کنند و در کنار آن انواع دیگری از لوپوس جلدی در بدن آن ها وجود داشته باشند.

لوپوس جلدی نیمه حاد می تواند دو نوع از ضایعات را در پوست به وجود آورد. مورد اول ضایعات پاپولوسکواموس هستند که قرمز رنگ بوده و در پچ هایی مشابه کورک و جوش پدیدار می شوند و خیلی زود در نواحی دیگر پوست پخش می شوند. این ضایعات پوستی پس از قرار گرفتن در معرض آفتاب تحریک می شوند و معمولا بر روی شانه ها ، کمر و قفسه سینه شکل می گیرند.

نوع دوم از ضایعاتی که توسط لوپوس جلدی نیمه حاد ایجاد می شوند ضایعات حلقوی هستند که ظاهری دایره ای ، تخت و با رنگ قرمز دارند. این ضایعات پوستی سایز های مختلفی دارند و ممکن است هر ناحیه ای از بدن ایجاد شوند. در موارد نادر شاهد پدیدار شدن آن ها در چهره بیمار هستیم. ممکن است این ضایعات نیز با دیگر بیماری های پوستی نظیر پسوریازیس یا روزاسه اشتباه گرفته شوند.

علائم پسوریازیس چیست؟

لوپوس جلدی مزمن

انواع مختلفی از بیماری لوپوس جلدی حاد وجود دارد که رایج ترین آن ها لوپوس دیسکوئید (دایره ای) نام دارد.

منظور از دایره ای، شکل گرد زخم ها یا ضایعاتی است که در اثر این مشکل بر روی پوست ایجاد می شوند. این ضایعات برآمدگی داشته و ضخیم هستند و معمولا با رنگ صورتی بر روی پوست پدیدار می شوند.

این ضایعات معمولا بر روی صورت، گوش ها، گردن، دست ها و پوست سر شکل می گیرند و معمولا دردناک نبوده و خارشی به همراه ندارند. اما زخم ناشی از آن ها ممکن است حتی پس از بهبود یافتن نیز باقی بماند. زخم های روی سر ممکن است پیاز مو را با آسیب مواجه کنند و فرد برای همیشه موی خود را از دست دهد.

علائم بیماری لوپوس در زنان و مردان

هر نوع از لوپوس پوستی می تواند در اثر قرار گرفتن در معرض نور خورشید تحریک شود و یا شدت بیشتری پیدا کند. لوپوس پوستی حاد اکثر مواقع شامل جوش های بزرگ بر روی گونه ها و بینی می شود ( جوش های پروانه ای).

لوپوس نیمه حاد اکثر اوقات با جوش های قرمز ، بیرون زده و خاصی در نواحی از بدن که در معرض نور خورشید قرار دارند بروز می کند. این بیماری پوستی معمولا با ضایعات دایره ای پوستی و یا ضایعاتی که شبیه پسوریازیس هستند همراه است.

لوپوس دیسکوئید (دیسک مانند) با جوش های قرمز یا صورتی بر روی سر ، صورت، گوش ها و یا نواحی که نور آفتاب به آن ها می رسد آغاز شده و با مرور زمان بهبود پیدا می کند. با این حال در نواحی زخم شاهد تغییر رنگ و یا حتی از دست دادن مو خواهید بود. گاهی اوقات بیماران با درد یا خارش مواجه می شوند.

درمان بیماری خود ایمنی پوستی پوستی لوپوس

دارو های مورد استفاده جهت درمان مشکلات پوستی مرتبط با لوپوس با توجه به نوع آن تعیین می شوند.

درمان های موضعی بر روی پوست

از جمله رایج ترین روش های درمانی می توان به پماد های موضعی نظیر کرم یا ژل های استروئید اشاره کرد. در برخی از موارد نیز ممکن است استروئید های مایع به شکل مستقیم در ضایعات پوستی بیمار تزریق شوند.

نوع جدیدی از دارو ها که مرتبط با مشکلات نقص ایمنی هستند  توانایی درمان مشکلات جدی پوستی، بدون عوارض جانبی کورتیکواستروئیدها، را دارند. این دارو ها با نام immunomodulators شناخته می شوند:

• پماد تاکرولیموس (tacrolimus )
• کرم پیمکرولیموس (pimecrolimus )

این دو محصول می توانند فعالیت سیستم ایمنی بدن در پوست را محدود کنند. همچنین تاثیر آن ها در زخم های پروانه ای ، لوپوس جلدی نیمه محدود و ضایعات پوستی لوپوس دیسکوئید تایید شده است.

علاوه بر این ، سالیدومید (thalidomide) نیز به عنوان یکی از روش های درمانی پذیرفته شده برای انواع مختلف لوپوس در پوست افراد شناخته می شود؛ این محصول توانایی بهبود وضعیت بیمارانی که با لوپوس دست و پنجه نرم می کنند را دارد و در صورتی که فرد به روش های درمانی دیگر پاسخ مثبتی نشان ندهد می توان به سراغ آن آمد.

درمان های سیستمیک برای بیماری های خفیف تا متعادل

• کورتیکواستروئید ها ( مصرف به شکل کوتاه مدت )
• محصولات ضد احتقان:

– هیدروکسی کلروکین (Plaquenil)

– کلروکین (Aralen)

– کویناکرین ( که فقط در داروخانه های خاصی موجود است)

– رتینوئید ها

– مدل های مصنوعی ویتامین A ؛ ایزوترتینوئین (Accutane) ، استریتین (Soriatane) و Diaminodiphenylsulfone) Dapsone)

– سولفون ها

درمان های سیستمیک برای بیماری های جدی و حاد:

• کورتیکواستروئید ها (مصرف به شکل بلند مدت)
• طلا

– اورونوفین خوراکی (Ridura)

– تامومالات سدیم طلای عضلانی (میوکریسین)

– تالیدومید (تالومید)

– متوترکسات

– آزاتیوپرین (Imuran)

– مایکوفنولات مفتیل (CellCept)

• داروی Efalizumab) Raptiva )

پیشگیری از بیماری خود ایمنی پوستی لوپوس

• از قرار گرفتن در معرض آفتاب و نور های مصنوعی فرا بنفش خودداری کنید و یا در مقابل آن ها خود را به خوبی بپوشانید
• به دنبال سایه باشید
• از محصولات ضد آفتاب شیمیایی استفاده کنید